Bolesław Szczodry (1058–1079) konstruktorem środkowoeuropejskiego bloku antycesarskiego?

Adam Lubocki

doi:10.26881/sds.2020.24.04

Abstract

The article analyzes contacts between Bolesław Szczodry (1058–1079) and neighbouring states in Central Europe (Hungary, the Czech lands, the Lutician Federation, Saxony). The main emphasis is on the influence of those contacts on Polish‑German relations. The article attempts to answer the question as to whether the alliances formed by the Polish ruler were a result of a more serious, far‑reaching policy directed against the German ruler. In connection with this, each state is dealt with separately, and relations with it are viewed separately from the remainder. The effect of such an approach is the perception that the majority of the actions of Bolesław Szczodry were of an ad hoc nature, and not stricte directed against the Empire. Only the Polish ‑Hungarian alliance – although also not without certain controversial aspects – gives the appearance of a lasting alliance, one fundamental for Polish policy at that time. As a result, the answer to the question in the title is in the negative: Bolesław Szczodry did not form alliances with neghbouring states with the aim of weakening Germany and of building a more powerful coalition capable of defeating King Henry IV.

Highlights

The main emphasis is on the influ ence of those contacts on Polish‐German relations
The article attempts to answer the question as to whether the alliances formed by the Pol ish ruler were a result of a more serious, far‐reaching policy directed against the German ruler
Each state is dealt with separately, and relations with it are viewed separately from the remainder. The effect of such an approach is the perception that the majority of the actions of Bolesław Szczodry were of an ad hoc nature, and not stricte directed against the Empire

Summary

Węgry osią polityki Bolesława Szczodrego

Stosunki polsko‐węgierskie w wieku X i w pierwszej połowie XI nie należały do najlepszych. Pogląd ten nie może się jednak utrzymać z tego względu, że władca polski wspomógł zbrojnie uciekających synów Béli, a brak informacji o udziale Wratysława w wyprawie Henryka, mimo że był on krewnym Salomona, świadczy na korzyść koncepcji stworzonej przez toruńskiego historyka. Imiona Árpádów są co prawda pomieszane, a kronika jako dzieło historyczne nie cieszy się zaufaniem badaczy, może to być jednak delikatny ślad pamięci o wpływach Bolesława Szczodrego. Pokonali znaczne oddziały saskie w bitwie pod Przecławą[68], niemniej jednak potem (1057) wybu chły walki wewnętrzne, w wyniku których Czrezpienianie i Chyża nie odłączyli się od Związku i zostali podporządkowani przez księcia Obodrzyców Gotszalka[69]. Powyższy wywód jednak nie wyczerpuje całego zagadnienia, gdyż należy jeszcze przyjrzeć się bliżej zaangażowaniu Polski w wojnę po stronie Sasów przeciwko królowi.

Polska a rebelia saska przeciwko Henrykowi IV

Podsumowanie i wnioski