Abstract
<p>Arabskie kraje basenu Morza Śródziemnego (BMŚ) wykazują pogłębiający się deficyt żywnościowy. Państwa te stały się jednymi z największych w świecie importerów zbóż. Uzależniły się także od importu cukru oraz oleju. Jednocześnie dysponują olbrzymimi zasobami siły roboczej oraz doskonałymi warunkami klimatyczno-glebowymi do produkcji warzyw i owoców, których znaczący deficyt odczuwają państwa Unii Europejskiej (UE). Z kolei UE, dzięki mechanizacji upraw i konsolidacji gospodarstw, może zapewnić po konkurencyjnych cenach dostawę zbóż, cukru i olejów roślinnych, których rosnący niedobór odczuwają państwa Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki (MENA). Zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w krajach arabskich, jak i szerzej ogólnej stabilności regionu, staje się możliwe w wyniku specjalizacji i autentycznej, a nie deklaratywnej integracji produkcji, przetwórstwa i handlu produktami rolnymi pomiędzy krajami po obu stronach BMŚ. Można założyć, iż duże zasoby ziemi, know-how i kapitał, jakie występują w BMŚ, pozwolą zapewnić temu regionowi odpowiedni poziom bezpieczeństwa żywnościowego, a nawet przekształcić go w czołowego eksportera produktów rolnych, których zbyt zapewni dynamika przyrostu liczby ludności. Konieczny jest jedynie odpowiedni poziom determinacji politycznej w doprowadzeniu do autentycznej współpracy w zakresie produkcji i handlu artykułami rolnymi. W realiach kryzysu finansowo-gospodarczego oraz trwających konfliktów zbrojnych w Syrii i Libii, a także pozostałych źródeł niestabilności w regionie BMŚ osiągnięcie takiego śródziemnomorskiego porozumienia w tej dziedzinie będzie jednak utrudnione.</p>
Highlights
Położone po północnej stronie basenu Morza Śródziemnego (BMŚ) państwa Unii Europejskiej są znaczącym w skali świata nie tylko producentem, ale i importerem artykułów rolnych
Arab countries have a worsening food shortage and a deficit in agricultural trade. They have become some of the world’s largest grain importers. They rely on imports of sugar and vegetable oil
Arab countries have enormous manpower resources and excellent climate and soil conditions for fruit and vegetable production, large quantities of which are imported by EU countries
Summary
Arabskie kraje basenu Morza Śródziemnego (BMŚ) wykazują pogłębiający się deficyt żywnościowy. Zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w krajach arabskich, jak i szerzej ogólnej stabilności regionu, staje się możliwe w wyniku specjalizacji i autentycznej, a nie deklaratywnej integracji produkcji, przetwórstwa i handlu produktami rolnymi pomiędzy krajami po obu stronach BMŚ. Podstawowych artykułów żywnościowych ludność wyległa na ulice w 40 krajach, w tym także w arabskich państwach basenu Morza Śródziemnego (BMŚ): Egipcie, Algierii, Jordanii, Maroku, Tunezji.[1] Według większości analityków kryzys żywnościowy stał się jednym z zasadniczych powodów wybuchu niezadowolenia społecznego w innych krajach arabskich – tzw. Wprawdzie państwa arabskie BMŚ są znaczącym importerem żywności, panowało jednak powszechne przekonanie, że ludność tych krajów nie powinna odczuć w sposób znaczący gwałtownych zmian cen żywności na rynkach światowych dzięki interwencjonistycznej polityce swoich rządów. Szczególnie gwałtowny wzrost cen żywności dotyczył najważniejszych zbóż – pszenicy, kukurydzy i ryżu, których znaczącymi importerami są kraje arabskie Północnej Afryki. Cummins, Escalating Food Prices: The threat to poor households and policies to safeguard a Recovery for All, United Nations Children’s Fund (UNICEF), New York, February 2011, s. 38
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
