Beyin Ölümü Tanısı Alan Hastaların Retrospektif Analizi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada beyin ölümü tanılı hastaların özellikleri, organ bağışı oranları ve uygulanan donör bakımının irdelenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: 2013-2020 yılları arasında hastanemizde beyin ölümü tanısı alan hastaların dosyaları taranarak yaş, cinsiyet, yandaş hastalıkları, yatış tanısı, yatış zamanı, beyin ölümü zamanı, tanı testi yöntemleri, organ bağış oranı, nakledilen organların sayıları, donör bakımında uygulanan tedaviler ve kardiyak arrest süresi gibi veriler kaydedildi. Bulgular: Çalışmamızda 41 hastada beyin ölümü tanısı konulurken 6 (%14,6) hastada organ bağışına onay saptandı. Beyin ölümüne en sık yol açan nedenler travmatik beyin hasarı (n=17) ve serebrovasküler olay (n=17) idi. Hastaların yaş ortalamaları 46,73 ± 23,5 (6-80) iken bunların 6’sı çocuk, 21’i yetişkin ve 14’ü yaşlı hasta idi. Hastaların 12’si (%29,3) kadın, 29’u (%70,7) erkekti. Organ bağışı izni verilmeyen 35 hastada ortalama kardiyak arrest süresi 47,17 ± 38,8 (1-167) saat saptandı. Donör bakımında düşük doz dopamin infüzyonu (4 µg/kg/dk), metilprednizolon infüzyonu ve levotiroksin uygulandığı saptandı. Sonuç: Kadavradan organ transplantasyonu için beyin ölümü tanısının konulması önem arz etmektedir. Nörolojik prognozu kötü hastalar beyin ölümü ve potansiyel donör olmaları açısından yakın takip edilmelidir. Organ bağışını arttırmak için eğitimli ve deneyimli organ nakil koordinatörlerine ihtiyaç vardır. Nakledilen organların sayısını ve kalitesini arttırmak için güncel literatüre uygun donör bakımı protokolleri oluşturulmalıdır.