Abstract
It is highly regrettable that a history of the Netherlands seen from five focal points starts with the year 1650. Could this be a nineteenth-century interpretation of Dutch history, to consider the Dutch Republic as the starting point of our past? The years 1500 or 1550 — or an even earlier date — would have been a far more appropriate starting point. Despite the fact that the Dutch pride themselves on being very European-minded, they often neglect the history of the Southern Netherlands and Belgium. This negligence has to do with the tendency of the Dutch to overestimate the importance of their own culture: Many historians believe that the entire world is fascinated by the (contemporary) history of the Netherlands. Within the series, the lack of coherence between the cultural and the political history of the country is striking. The authors and the publisher are also to blame for the inconsistency between the content and the illustrations. This review is part of the discussion forum IJkpunt 1650.
Highlights
Een presentatie van een geschiedenis van Nederland aan de hand van enkele ijkpunten is een origineel idee
De streek tussen Rotterdam en de zee is herschapen in het industrieel landschap Europoort, maar als Antwerpen verzoekt om een verdere uitdieping van de Schelde, zet de Hollander zijn hakken in het zand, en wijst hij op de milieuproblematiek
Dat de Nederlandse cultuur van de zeventiende eeuw een burgerlijke cultuur was, kan niet los worden gezien van de politieke strijd die de burgerij in de Opstand en in de Republiek heeft moeten leveren
Summary
De discussie wordt beperkt tot vier thema's: de keuze van het ijkpunt, het ontbreken van de politieke geschiedenis, de nationale zelfoverschatting en de illustraties. Mits dit het tweede deel — of voor mijn part een derde — in de reeks was geweest. De Noord-Nederlandse staat, de Republiek, moest het uitgangspunt van de reeks worden en dus koos men voor het jaar 1650. Professor Schilling mag de keuze van 1650 geprezen hebben, maar buitenlandse gasten plegen hoffelijk te zijn: zijn lof zou net zo groot zijn geweest als de keuze op 1550 was gevallen. In dat geval zou hij de Vrede van Cateau-Cambrésis in 1558 geprezen hebben als een eerste bevestiging van het Europese machtsevenwicht — wat die vrede ook was. Maar was het streven van prins Willem van Oranje wel heilzaam voor de Nederlanden te noemen? De onafhankelijke Noord-Nederlandse natie moest van meet af aan het onomstotelijke ijkpunt zijn. We roepen Europa, maar gaan voorbij aan Antwerpen en BMGN, 117 (2002) afl. 4, 467-470
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
