Bazı Üzüm Çeşitlerinde ve Asma Anaçlarında Yaprak Alanının Belirlenmesi

Abstract

Asma gelişiminin olumsuz etkilenmemesi ve ürün kalitesinin devamı için yaprak miktarı ve alanının optimum düzeyde bulunması gerekmektedir. Çünkü omca için gerekli olan ve çoğunluğu meyve ve odun kısmında depolanan karbonhidratlar, fotosentez sonrası yapraklar aracılığı ile oluşmaktadır. Yaprak alanı ile ilgili bilgiler birçok alanda kullanılabilmektedir. Bunların başında fotosentez kapasitesi ve bitki büyüme oranı gelebilir. Yaprak alanı belirlemede çeşitli aletlerden ve yöntemlerden (planimetre, yaprak alanı ölçer, en-boy çarpımı, ağırlık-alan hesabı, görüntülü işleme programları vb) yararlanılmaktadır. Bu çalışmada materyal olarak 3 adet Amerikan asma anacı (5BB, 110 R, 1103 Paulsen ) ile 5 adet üzüm çeşidi (Alphonse Lavallée, Italıa, Mıchele Palıerı ve Narince, Yalova İncisi) kullanılmıştır. Anaç ve çeşitlere ait omcalardan 15-25 boğumlu 20 adet sürgün alınmış ve boğum sırasına göre yaprakların fotokopileri çekilmiştir. Yaprakların gerçek alan değerleri planimetre ile ölçülmüştür. Ayrıca yaprakların yaprak sapı ile ayanın genişlik ve uzunlukları da ölçülmüştür. Yaprak sapı, aya genişliği, aya uzunluğu (L1 damarı), aya genişlik x uzunluk değerleri ve gerçek alan arasında regresyon analizi yapılmıştır. Bir sürgün üzerinde en fazla yaprak alanı anaçlardan 5 BB (2484 cm2), çeşitlerden Narince‘de (2126 cm2) meydana gelmiştir. Her üç anaçta da 9.boğumda bulunan yaprak ortalama değeri vermiştir. Çeşitlere göre ortalama değer veren boğum numarası açısından Alphonse Lavallée, Mıchele Palıerı ve Yalova İncisi çeşitlerinde 11.boğum ön plana çıkmıştır. Narince çeşidinde 13., Italia çeşidinde ise 12.boğum ortalamaya en yakın değer vermiştir.