Autopercepcja cech osobowości u kobiet niskolękowych, wysokolękowych i wypierających

Abstract

<p>Celem opisanego badania było sprawdzenie, czy lęk ujmowany jako wymiar osobowości oraz doświadczany strach wpływają na postrzeganie siebie w zakresie cech lubianych i nielubianych. W badaniu przesiewowym wzięło udział 570 studentów, z których wyłoniono 90 kobiet zakwalifikowanych do jednej z trzech grup: osób niskolękowych (n = 30), wysokolękowych (n = 30) i wypierających (n = 30), wyróżnionych w koncepcji D.A. Weinbergera, G.E. Schwartza i R.J. Davidsona. Zadanie badawcze, którego celem było wzbudzenie lęku, polegało na wygłoszeniu kilkuminutowego przemówienia przed audytorium ekspertów i kamerą na temat lubianych i nielubianych cech osobowości. Oprócz metod kwestionariuszowych zastosowano zobiektywizowaną metodę pomiaru ekspresji mimicznej emocji – System Kodowania Ruchów Twarzy FACS (P. Ekman) oraz listę 300 cech autorstwa A.E. Abele i B. Wojciszke, dla których zostały oszacowane następujące parametry semantyczne: sprawczość, wspólnotowość, kompetencja, moralność, indywidualizm, kolektywizm, kobiecość i męskość. Badanie m.in. ujawniło, że osoby wypierające lubią w sobie cechy charakteryzujące się wyższym wskaźnikiem moralności w porównaniu do osób prawdziwie niskolękowych. Cecha lęku pozytywnie korelowała ze wspólnotowością, moralnością i kobiecością. Doświadczany strach negatywnie korelował m.in. ze sprawczością, kompetencją, męskością, indywidualizmem, a pozytywnie – z kobiecością.</p>