Abstract
The article brings the reality of the grace of icons in two respects: the first relating to the recipient and the second relating to the icon writer. Grace is the transforming reality “in the image and likeness of God”. It is received through a recipient’s personal prayer and life experience. The gift of writing icons, their reading and reception in a cultural context is also a grace. Knowledge and application of adequate painting techniques is included in the canon. Its aim is creating an appropriate image which is a true “window to another world’, to a reality already divinized. Icons must therefore meet certain conditions in order to be adequately helpful in prayer. They must also bring truly its recipient closer to Divine Persons, biblical events or scenes from the lives of the saints. Over the centuries, from the very beginning of Christian sacred art, through the turbulent period of iconoclasm, up to the present day, icons have retained a fundamental importance in the eastern Church, becoming almost a sacrament. In the western Church they suffered profound transformation, taking the form of holy pictures. They are liberated from the canons and techniques, depending only on the artist’s skills and fashions of the time. They play an assistant role in the liturgy and a decorative one in the architecture of temples.
Highlights
Ogólne znaczenie pojęcia łaskiSłowo łaska jest współcześnie jednym z najczęściej używanych słów w języku religijnym, i a także jednym z najbardziej nadużywanych
W Księdze Wyjścia Bóg wyraźnie przemawia słowami: „żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu” (Wj 33, 20)
In the western Church they suffered profound transformation, taking the form of holy pictures. They are liberated from the canons and techniques, depending only on the artist’s skills and fashions of the time
Summary
Słowo łaska jest współcześnie jednym z najczęściej używanych słów w języku religijnym, i a także jednym z najbardziej nadużywanych. Tym bardziej że jest wprowadzeniem człowieka w tajemnicę życia Trójcy Świętej, a więc w tajemnicę najbardziej pierwotną. W teologii Wschodu zasadniczą treścią był biblijny sposób rozumienia łaski jako całego działania Boga wobec człowieka. Dla wczesnej teologii Wschodu łaska oznacza sposób, w jaki Bóg współdziała ze światem i działa w nim, zarówno w aspekcie całego chrześcijaństwa czy wiary, jak i określonych momentów życia Kościoła bądź pojedynczego człowieka. Z tej perspektywy jest rzeczą zrozumiałą, że we wczesnej teologii greckiej w zasadzie nie było szczególnej nauki o łasce, a raczej całe zbawcze działanie Boga było rozumiane jako łaska. W teologii zachodniej zatem nie wszystko było łaską, a jedynie to, co niezależnemu człowiekowi musiało być dodane, by stał się naprawdę wolny: najpierw od grzechu, a następnie do spełnienia samego siebie[8]
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
