Antrenör Pedagojik Yeterlik Ölçeğinin Türk Kültürüne Uyarlanması ve Genç Sporcuların Algılarına Göre Antrenörlerin Pedagojik Yeterliklerinin İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Zetter (2008) tarafından geliştirilen Genç Sporcularda Antrenör Pedagojik Yeterlik Ölçeğinin (Pädagogischer Kompetenzmaßstab des Trainers im Nachwuchsleistungssport-PKTN) Türk genç sporcu örnekleminde uyarlanması ve farklı branşlarda yer alan genç sporcuların antrenörleri ile ilgili pedagojik yeterlik algılarının farklı değişkenlere göre incelenmesidir. Verilerin analizinde dil ve kapsam geçerliliği için Davis tekniği kullanılmıştır. Yapı geçerliliği için Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA), gruplar arası ortalama karşılaştırması için t testi ve tek yönlü varyans analizi teknikleri kullanılmıştır. Türkçe formun 4 farklı branşta yer alan toplam 461 genç sporcudan elde edilen veriler üzerinden yapılan doğrulayıcı faktör analizi sonuçları (X2 /sd =3,89 RMSEA=0.079) PKTN’nin empati ve dikkat, destek veya dayanışmanın engellenmesi, pozitif geri bildirim, sosyal destek, demokratik antrenman iklimi ve hedef odaklı antrenman alt boyutlarından oluşan altı faktörlü modeli ile veri uyumunun desteklendiği görülmekle birlikte özgün ölçekle benzer bir yapıya sahip olduğu görülmüştür. Sonuç olarak PKTN’nin Türk sporcuların antrenörlerinin pedagojik algılarını ölçmede, ilgili araştırmalarda kullanılmaya uygun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu görülmüştür. Çalışmanın ikinci aşamasında ise yine 4 farklı branşta (hentbol, voleybol, futbol, basketbol) yer alan toplam 505 genç sporcuya ulaşılmış ve genç sporcuların cinsiyet, yaş ve antrenörün cinsiyeti değişkenlerine göre incelenmiştir. Analizler sonucunda genç sporcuların antrenörlerinin pedagojik yeterlikleri ile ilgili algılarında, empati ve dikkat, pozitif geri bildirim, sosyal destek ve hedef odaklı antrenman davranışlarında kadın sporcuların lehine anlamlı bir fark görülmüştür.