Abstract
The focus of this paper is an analysis of the Ambrose Philips (1674- 1749) neoclassical tragedy “The Distrest Mother” (1712). This play is an adaptation of Jean Racine’s (1639-1699) “Andromaque”(1667), which is, in turn, an adaptation of the Euripides’ ancient Greek tragedy “Andromache” (ca. 426 BC). Philips’ tragedy is an example of an early English adaptation from Racine. Philip took Racine’s play and moulded it to appeal to English taste. Therefore, this study shall analyse Philips’ play focusing on his innovations, mainly in comparison with the Racine version, but also with the ancient Greek myth.
Highlights
The focus of this paper is an analysis of the Ambrose Philips’ (1674-1749) neoclassical tragedy The Distrest Mother (1712)
Philips is well-known for his pastoral literature; in this sense, he writes The Distrest Mother as a moral tragedy
In the 18th century, Racine became the main model for tragedians around Europe and his Andromaque, in addition to his Iphigénie, became the paradigm of moral tragedies
Summary
The Distrest Mother Ambrose’a Philipsa: mit Andromachy w angielskim (neo)klasycyzmie. Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie neoklasycystycznej tragedii Ambrose’a Philipsa (1674-1749) pt. The Distrest Mother (1712), będącej adaptacją Andromachy Jeana Racine’a, która jest z kolei adaptacją starożytnej tragedii Eurypidesa zatytułowanej Andromacha Tragedia autorstwa Philipsa stanowi przykład angielskiej adaptacji Racine’a, bowiem Philips wykorzystał sztukę Racine’a i dopasował ją do angielskich gustów. W niniejszym artykule analiza skupia się na nowatorstwie Philipsa, szczególnie w zestawieniu jego sztuki nie tylko z wersją Racine’a, lecz także ze starożytnym, greckim mitem
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
