Abstract

Każda z ksiąg biblijnych odsłania swe orędzie teologiczne w bardzo zróżnicowany sposób literacki. W analizowanym wersecie 1 Mch 14,5 – jak i wszystkich pozostałych w księdze – zastosowany został centon, znany i praktykowany w starożytności gatunek literacki. Łączy w sobie poszczególne sformułowania wersetów wcześniejszych ksiąg starotestamentowych budując własne przesłanie teologiczne. W ten sposób powstaje aluzja intertekstualna, której fundamentem jest całkowita zgodność treściowa wersetów 1 Mch z przywoływanymi zwrotami. Zasadnicze znaczenie posiada literacki kontekst decydujący o doborze aluzji. On bowiem wpływa na teologiczną nośność samych wersetów i to, co proponują one ze swej treści dla skonstruowania nowego orędzia. Aluzje odsłaniają rzeczywisty sens opisywanych wydarzeń w kontekście teologicznym. Odkrycie właściwej intencji hagiografa pozwala czytelnikowi poprawnie ocenić postępowanie poszczególnych bohaterów, w tym przypadku Szymona Machabeusza, arcykapłana Żydów z okresu powstania machabejskiego.

Highlights

  • Egzegeza tekstu Pierwszej Księgi Machabejskiej wskazuje, że hagiograf w kompozycji swego dzieła posłużył się licznymi sposobami budowania aluzji nawiązujących do starannie dobranych, wcześniejszych tekstów biblijnych[1]

  • a well-known literary genre used in antiquity

  • Thus an intertextual allusion is built upon the complete textual conformity of the verses

Read more

Summary

Aluzja literacka – kilka principiów

Warto na początku wspomnieć podstawową różnicę między cytatem a aluzją, by skupić się właśnie na tej drugiej. Pucci podaje kolejne wskazówki dla poprawnego rozumienia aluzji literackiej, przytaczając zasadnicze jej cechy: a) zapożyczanie związane z aluzją literacką zawsze obejmuje język wspólny dla dwóch dzieł literackich; 12 Przykładem takim może stać się np. Podobne uwagi podaje także Konrad Górski, ustalając warunki aluzji literackiej: odniesienie do powszechnie znanego utworu, operowanie podobną lub wręcz identyczną tematyką oraz kształtowanie relacji obu tekstów jako opozycji jednego do drugiego[16]. Możliwość poprawnego odczytania intencji autora, jako warunek konieczny zastosowania aluzji, akcentuje zwłaszcza Ziva Ben-Porat, przedstawiając cztery etapy, przez które musi przebrnąć czytelnik identyfikujący i interpretujący aluzję w czytanym tekście[17]. W przypadku tekstu literackiego znacznik ów to słowna konstrukcja łącząca tekst przywołujący i przywoływany, choć niekoniecznie pojawia się ona w formie dosłownej. Wreszcie dalsza lektura to szersze uwzględnienie cech obu tekstów, wybiegające poza sam znacznik

Centon jako gatunek literacki użyty w Pierwszej Księdze Machabejskiej
20. Szerokie omówienie problematyki centonu w

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call

Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.