Algorithmic contracts in the light of selected acts of model contract

Abstract

Umowy algorytmiczne stanowią kolejną kategorię umów wzbogaconych cyfrowo, które coraz częściej zawierane są w praktyce obrotu. Ich istota sprowadza się do określania przez algorytm treści zobowiązania stron, przy czym algorytm ten działać może jako ,,negocjator”, bądź uzupełniać luki w treści wcześniej ustalonych warunkach umownych. Specyfika tych umów ma swoje prawnie doniosłe konsekwencje i rodzi konieczność poszukiwania odpowiedzi na wiele pytań, tj. m.in. czy algorytm może stworzyć treść umowy i czy będzie ona prawnie wiążąca, czy będzie można powołać się na błąd oświadczenia woli, gdy system zawiedzie lub algorytm źle przeanalizuje dane, co w sytuacji, gdy treść oświadczenia ,,złożonego przez algorytm” nie została przewidziana lub nawet nie była możliwa do przewidzenia przez osobę posługującą się algorytmem? Celem artykułu będzie udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania przy uwzględnieniu wybranych aktów prawa modelowego i – niejako pobocznie – ocena znaczenia tychże aktów dla praktyki obrotu i szerzej prawa umów.