A SEMIOLOGICAL ANALYSING PRACTICE ON THE PARIS EPISODE OF ROMEO CASTELLUCCI’S TRAGEDY ENDOGENIDIA

Abstract

20. Yüzyılda tanımlanan postmodernizm, moderniteyi sorgulayan bir bakış açısı geliştirmiştir.
 Buna göre; modernizme ait olan kesin tanımlar ve tanımlanan türler yapıbozumuna uğramış, deneysellik,
 türlerarasılık, parçalılık gibi kavramlar ön plana çıkmaya başlamıştır. Tiyatro sanatında ise bu bakış açısı,
 yeni bir öz ve biçim sorgusu ile teatral olanın peşinden postdramatik tiyatro kavramını doğurmuştur.
 Postdramatik tiyatro ise Castelluci gibi başka sanat dallarında eğitim görmüş uygulayıcıların elinde kendi
 görsel dilini yaratmıştır. İtalyan sanatçı, 2000’li yıllardan itibaren disiplinlerarası performatif çalışmalarla
 dikkat çeken bir yönetmendir. Bu makale, Romeo Castellucci’nin Endojen Tragedya performansının
 Paris epizodunun göstergebilimsel açıdan incelenmesini merkezinde bulundurmaktadır. Castellucci, bu
 yapımında, kendi yıkımını yaratan insan türünün yeryüzündeki yolculuğunu kurgulanmış göstergeler
 aracılığıyla tarif etmektedir. Bu epizotta arkaik çağlardan başlayarak postmodernizme dek uzanan soy yıkım
 yolculuğu göstergelerin yıkılıp yeniden oluşturulmasıyla aktarılmaktadır. Bu araştırma ise yönetmenin “Paris”
 epizodunu göstergebilimsel açıdan çözümleyerek yönetmenin gösterge seçimlerinin içerdiği özü bulgulamayı
 amaçlamaktadır. Böylelikle Endojen Tragedya örneği sayesinde tiyatral olan bir gösterimde postdramatik
 tiyatronun bileşenlerinin, göstergelerinin ne olduğuna ve yapı ile ilişkisinin neler olabileceğine ilişkin bir
 yaklaşımı da ortaya çıkarması hedeflenmektedir.