A Rhetorical Narratological Approach to the Treatment of Crime and Criminals in Great Expectations

Abstract

Bu çalışma, Charles Dickens’ın Büyük Umutlar (1861) romanında suç konusuna ve suçlu karakterlere odaklanarak romanın retorik-odaklı anlatıbilimsel bir incelemesini yapmayı amaçlar. Romanının okuyucu için bir suç ve suçlu anatomisi çizdiğine dikkat çeken birçok çalışma olmuştur, fakat romanın suçlu karakterlere farklı yaklaşımı ve bunun okuyucu üzerindeki olası etkileri pek fazla anlatıbilimsel bir dikkat çekmemiştir. Yasa önünde hepsi suçlu olarak nitelense de, Magwitch, Compeyson ve Molly karakterleri metinde farklı şekillerde konumlandırılmıştır. Eser, Magwitch karakterine yönelik okuyucuyu gerçek bir duygudaşlık hissine teşvik ederken, Compeyson’a karşı dinmeyen bir nefret duygusu, Molly’ye ise mutlak bir kayıtsızlık hissi uyandırır. Bu makalenin öne sürdüğü iddia, sosyal olarak kenara itilmiş bir karakter olan Magwitch’e yönelik sempatik tutumu ile yargı sistemindeki eşitsizliklere okurun dikkatini çekmeyi amaçlayan bu romanın yine de suç konusunda beklentileri ters yüz eden radikal bir yaklaşım öneremediği şeklindedir. Bunun nedenleri şöyle ifade edilebilir: ilk olarak, bir Oluşum romanı örneği olarak bu eser, bireyin topluma uyum sağlaması ile sonuçlanan ve eğitim sürecine vurgu yapan bir anlatı biçiminin sınırları içine sıkışmıştır. Ayrıca, “ima edilen yazar” sosyal anlamda kenara itilmiş diğer bir karakter olan Molly’yi merkeze koymak için hiçbir şey yapmaz. Alt sınıftan gelen bu kadın, metnin kenarlarında sessizleştirilmiş bir şekilde kalır ve “suçlu” olarak konumlandırılışı hiçbir biçimde tartışma konusu olmaz.