2005-2009 Yılları Arasında Van Aile Mahkemesinde Görülen Boşanma Davalarında Kadına Yönelik Şiddet Olgularının İncelenmesi

Abstract

Kadına yönelik şiddet kadınların fiziksel, duygusal sağlıkları ve sosyal statüleri üzerindeki olumsuz etkileri ile önemli bir halk sağlığı sorunu olduğu gibi adli ve insan hakları ile ilgili boyutları ile de bir adli tıp sorunudur. Bu çalışmada, Van ilinde 2005- 2009 döneminde boşanma davalarmda eş şiddeti olgularının saptanması ve özelliklerinin tanımlanması amaçlanmıştır. Van Aile Mahkemesi’nde 2005-2009 döneminde sonuçlanmış boşanma davalarını incelemek üzere mahkeme arşivindeki dava dosyaları ve dava kayıt defterlerindeki bilgiler taranarak, içeriğinde şiddet unsurunun yer aldığı 193 dosya incelenmiş ve boşanma davalarından koruma kararı ile sonuçlananlar tespit edilmiştir. 193 dosya içinde, kadınların ortalama yaşı 31,39 (+8,46), ailenin çocuk sayısı 2,07 (+1,82), resmi nikahlı olarak evlilik süresi 9,27 yıl (+8,36 yıl) olarak tespit edildi. Şiddet unsuru yer alan dosyalarda adli / tıbbi raporların bulunma oranının ortalama %19,2 olduğu, tüm boşanma dosyalarında 4320 sayılı yasa gereği koruma kararı alınma oranının ise her yıl düzenli olarak arttığı ve ortalama %15,5 olduğu saptandı. Boşanma davalarmda ve her türlü aile içi şiddet olgusunda mahkeme kayıtlarının ve tıbbi raporlama işlemlerinin standardize edilmesi gereklidir. 4320 sayılı yasanın etkin kullanılması için, hakim, savcı ve avukatların bilgilendirilmelerine yönelik çalışmalar ve mahkemeler, sosyal hizmet örgütlenmesi, adli tıp birimleri ve hastane acil birimleri arasında koordinasyonun iyileştirilmesi yararlı olacaktır.Anahtar kelimeler: Aile mahkemesi, boşanma, kadına yönelik şiddet, aile içi şiddet