Abstract
استفاده از کودهای آلی در سیستم کشاورزی پایدار، پایداری تولید را در تولید گیاهان زراعی بهبود می‌بخشد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ورمی‌کمپوست (صفر، سه، شش و نه تن در هکتار) و محلول‌پاشی اسیدهیومیک (صفر، 1000، 2000 و 3000 پی‌پی‌ام) برگلرنگ (Carthamus tinctorius L.) بهاره (رقم محلی اصفهان) به صورت کرت‌های یک بار خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار و در منطقه کرمان طی دو سال 92- 1391 انجام شد. تیمارهای ورمی‌کمپوست و اسیدهیومیک به ترتیب در کرت‌های اصلی و فرعی اعمال شدند. تیمار اسیدهیومیک به صورت محلول‌پاشی سطح برگ‌ها در دو مرحله طویل شدن ساقه و زمان گلدهی اعمال گردید. به علاوه یک تیمار شیمیایی تحت عنوان کشاورزی متداول به صورت جدا از تیمارهای ارگانیک برای هر تکرار در نظر گرفته شد. در این بررسی، شاخصهای رشد، اجزای عملکرد و عملکرد دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین، از دو آنالیز آماری مجزا برای مقایسه تیمارهای ارگانیک با هم و مقایسه تیمارهای آلی با کشاورزی متداول استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین شاخص سطح برگ (LAI)، ماده خشک کل (TDW) و سرعت رشد محصول (CGR) در تیمارهای 9 تن ورمی‌کمپوست در هکتار و 3000 پی‌پی‌ام اسیدهیومیک و کمترین میزان در کشاورزی متداول حاصل شد. همچنین، نتایج نشان داد که افزایش ورمی‌کمپوست منجر به افزایش معنی‌دار عملکرد دانه، تعداد غوزه در بوته و تعداد دانه در غوزه گردید، اما وزن هزار دانه تحت تأثیر این تیمار قرار نگرفت. با افزایش غلظت اسیدهیومیک از 1000 تا 3000 پی‌پی‌ام، تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه و عملکرد دانه نیز به طور معنی‌دار افزایش یافت؛ اما وزن هزار دانه کاهش پیدا کرد. اثر متقابل 9 تن ورمی‌کمپوست در هکتار و 3000 پی‌پی‌ام اسیدهیومیک دارای بالاترین میانگین تعداد غوزه در بوته (75/24)، تعداد دانه در غوزه (71/56) و عملکرد دانه (17/4268 کیلوگرم در هکتار) در دو سال بود که در مقایسه با کشاورزی متداول به ترتیب 2/79، 4/30 و 5/89 درصد افزایش نشان دادند.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
