Abstract
پیزور علفهرزی چند ساله و مقاوم به غرقاب از خانواده اویارسلام است که در سالهای اخیر جمعیت آن در مزارع برنج شمال کشور رو به افزایش است. بهمنظور کنترل شیمیایی پیزور در برنج، آزمایش مزرعهای طی دو سال متوالی در مؤسسه تحقیقات برنج کشور واقع در رشت اجرا شد. در سال اول، کارایی علف‌کش‌های رایج مزارع برنج شامل پرتیلاکلر، بوتاکلر، بنسولفورونمتیل، اکسادیارژیل و تیوبنکارب در کنترل پیزور مطالعه شد. بر مبنای نتایج سال اول، کارایی برخی علف‌کش‌های انتخابی و جدید از گروه سولفونیل اوره ها ( ALSها) مزارع برنج از جمله فلوستوسولفورون، پنوکسولام، مت‌سولفورونمتیل و نیز علف‌کش پیرازولیت از خانواده پیرازول‌ها در مقایسه با بنسولفورونمتیل در سال دوم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج سال اول نشان داد که حداقل زیستتوده پیزور در کرت‌های تیمار شده با بنسولفورونمتیل (5/1 گرم بر متر مربع) و پرتیلاکلر (6/10 گرم بر متر مربع) در شش هفته پس از نشاکاری مشاهده شد، درحالی‌که سایر علفکشها کارایی مطلوبی در کنترل پیزور نداشتند. نتایج آزمایش سال دوم مشابه نتایج آزمایش اول، یعنی کارایی بسیار خوب بنسولفورونمتیل (97%≤) در کنترل پیزور بود. بعلاوه، نتایج نشان داد که کاربرد فلوستوسولفورون و پیرازولیت سبب کاهش معنی‌دار زیستتوده پیزور (91%≤) در مقایسه با شاهد عدم کنترل گردید، درحالی‌که علف‌کش‌های پنوکسولام و مت‌سولفورون تأثیر بسیار کمی در کاهش زیستتوده پیزور (49%≥) داشتند. با توجه به مکانیزم عمل متفاوت علف‌کش‌های جدید و سازگاری آنها با برنج، کاربرد آنها در تناوب با علف‌کش‌های موجود برای کنترل شیمیایی پیزور و اجتناب از مقاومت در صورت ثبت در کشور توصیه میشود.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
