Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین هوازی با شدت متوسط و زیاد بر بیان ژن­های BAX و BCL2 میوکارد موش‌های صحرایی نر پس از کم­خونی و خون­رسانی مجدد بود. در این پژوهش از 26 سر موش صحرایی ویستار دوماهه با وزن تقریبی 25/25 ± 25/225 گرم استفاده شد. برای بررسی ایجاد سکتة حاصل از تزریق ایزوپرنالین، مطالعه‌ای راهنما در گروه تجربی برای گروه سکته (تعداد = هفت) و گروه کنترل (تعداد = هفت) انجام شد و سکتة بطن چپ پس از تزریق ایزوپرنالین با تکنیک تری‌کروماسون تأیید شد. سپس، موش­های گروه پژوهش برای اندازه­گیری بیان ژن­ها به سه گروه تمرین هوازی با شدت متوسط (تعداد = چهار)، شدت زیاد (تعداد = چهار)و کنترل (تعداد = چهار)تقسیم شدند. موش­های گروه پژوهش به‌مدت یک هفته با دویدن روی نوار گردان آشنا شدند و تمرین هوازی یک‌ماهه را با شدت متوسط و زیاد با تواتر سه جلسه در هفته اجرا کردند. پس از دو روز استراحت، با فاصلة 24 ساعت به موش­ها ایزوپرنالین تزریق شد، اما به موش­های گروه کنترل فقط ایزوپرنالین تزریق شد. از فرمول 2-∆∆ct برای اندازه­گیری بیان ژن BAX و BCL2 و از آزمون آماری تی مستقل برای مقایسة دو گروه سکته و کنترل در مطالعة راهنما و از آزمون آنوا برای مقایسة گروه­ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تمرین هوازی متوسط و زیاد می­تواند بیان ژن BAX و BCL2 را به‌ترتیب کاهش و افزایش دهد، اما این تغییرات در تمرین هوازی با شدت متوسط و زیاد معنا‌دار نبود؛ بنابراین، به‌نظر می­رسد این شدت و مدت زمان تمرین نمی­تواند مسیرهای آنتی‌آپوپتوزی حاصل از ورزش را برای به‌حداقل‌رساندن عوارض سکته فعال کند.

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call

Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.