Abstract
اقلیم، وضعیتی کلی از شرایط هوای غالب یک مکان مشخص بر اساس آمار بلندمدت است. تنوع عناصر اقلیمی در تعیین اقلیم یک ناحیه مؤثر بوده و باعث شکل‌گیری اقلیم‌های متنوع و متفاوت می‌شود. افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای و به دنبال آن تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی پیامدهای بسیاری برای کره زمین داشته است. ازجمله این پیامدها، بخصوص برای مناطقی که در کمربند گرم و خشک دنیا قرار گرفته‌اند، افزایش سطح پوشش اقلیم خشک و نیمه‌خشک است. در این مطالعه طبقهبندی اقلیمی کوپن برای کشور ایران در سال 1975 با طبقهبندی حاصل از خروجی مدل جوی-اقیانوسی MIROC برای سالهای 2030، 2050، 2080 و 2100، تحت 2 سناریوی A1B و A2، که در گزارش چهارم IPCC آمده، مقایسه شده است. طبقه‌بندی‌های حاصل از خروجی مدل روند رو به رشد اقلیم گروه B که نماینده اقلیم خشک و نیمه‌خشک در طبقهبندی کوپن است و کاهش تنوع اقلیمی را نشان می‌دهند. همان‌طور که در نقشه‌ها ملاحظه می‌شود و بر اساس وسعت تحت پوشش این نوع اقلیم طی سالهای آتی، افزایش اقلیم Bwh که آب‌وهوای گرم و خشک را نشان می‌دهد، به‌وضوح قابل مشاهده است. این افزایش به‌گونه‌ای است که در سال 2100، شاهد پوشش بیش از 95 درصد مساحت کشور توسط این اقلیم بر اساس هر دو سناریو هستیم. همچنین وسعت و تنوع مناطق تحت پوشش اقلیم معتدل (اقلیم گروه C) و اقلیم سرد (اقلیم گروه D ) در کشور به کمتر از یک درصد مساحت کشور خواهد رسید.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
