Abstract
امروزه جایگاه و اهمیت تکنولوژی‌های آموزشی و محیط دیجیتال در امر آموزش، غیرقابل‌انکار به نظر می‌رسد. مهم، شناسایی و آگاه بودن به ابعاد مختلف آموزشی فن‌آوری‌های نوین ارتباطی و معرفی آن به معلم و دانشجوی امروز می‌باشد. تحقیقات انجام شده در این زمینه نیز ضرورت توجه به این مفهوم را نمایان می‌کند. به نظر می‌رسد، قبل از هر چیز، باید ذهن مخاطب اصلی این ابزار، یعنی فراگیران و آموزگاران را برای پذیرش و کاربردی کردن تکنولوژی‌ها در روند یادگیری و یاددهی خویش آماده کرد. درنتیجه گام اول، شناسایی نوع نگاه، میزان آگاهی، علاقه و یا عدم علاقه آنان به این ابزار است. در این پژوهش با تمرکز بر بازنمودهای اجتماعی زبان‌آموزان از محیط دیجیتال به رابطه بین استفادههای غالب دانشجویان و تأثیر آن بر ایجاد توانایی خوداتکایی نزد آنان پرداخته‌ایم. درصددیم تا نشان دهیم بازنمودهای اجتماعی دانشجویان بر استفادههای آنان از تکنولوژی‌های آموزشی تأثیر فراوانی داشته و نوع استفاده از این تکنولوژی‌ها نقش مهمی در ایجاد خوداتکایی نسبی در یادگیری دانشجویان دارد. جامعه آماری پژوهش، تعدادی از دانشجویان زبان‌های خارجی دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران می‌باشد. اطلاعات لازم نیز از طریق مصاحبه با دانشجویان جمع‌آوری‌شده و با روش کیفی مورد تحلیل قرار می‌گیرند. همچنین در پایان، یک دسته‌بندی کلی از استفـاده‌های غالب آموزشی دانشـجویان از محیط دیجیـتال ارائـه می‌گـردد. ایـن مـقـاله می‌کوشد تا بتواند با ارزیابی شرایط موجود، نقاط قوت و ضعف جایگاه محیط دیجیتال را شناسایی کرده و به‌عنوان گام نخست، راه را برای تحقیقات بعدی و ارائه الگوهای مناسب آموزشی هموار کند.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
