Abstract

کاهش حمایت درباری از تولید نسخ خطی مصور در عصر صفوی، سبب شد تا نگارگری حامیان جدیدی از طبقه ثروتمند پیدا کند. با ظهور حامیان جدید، نوع و محتوای نقاشی ایران تغییر کرد. در این فضای جدید بود که توجه نقاشان به ترسیم چهره واقعی متکدیان، لوطیان، کارگران و رامش‌گران جلب شد و زمینه­ای برای ورود نمایش و سرگرمی­ های عامه مردم به نگارگری مهیا شد. واکاوی نحوه بازنمایی انواع نمایش در نگارگری صفوی اهمیت شایانی در شناسایی مهم­ترین و یا رایج­ترین انواع نمایش­ها و سرگرمی­ها در این عصر دارد. این نوشتار با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و شیوه مطالعه کتابخانه­ای به بررسی انواع نمایش در دو گروه مذهبی و غیر مذهبی پرداخته و به این پرسش می­پردازد که: چه نمایش­هایی بیش‌تر به تصویر کشیده شده­اند و کدام نمایش­ها در نگارگری صفوی حضور ندارند؟ پاسخ به این پرسش، سوال دیگری را به پیش می­کشد و آن این‌که: چرا اثری از نمایش­های آیینی و مذهبی در نگارگری نیست؟ یافته ­ها نشان می­دهد که، اگرچه پادشاهان صفوی مبلغ مذهب تشیع بودند، نگاره­ های به‌جا مانده از مراسمی به غیر از آیین­ها و نمایش­های مذهبی حکایت می­کنند. در حقیقت، بیش‌تر نمایش­ها به مفهوم امروزی آن، خاستگاه عامه داشته و در کوچه و بازار و قهوه ­خانه­ ها اجرا می­شده؛ در حالی که، اکثر نگارگران در دربار شاهان بودند.

Full Text
Published version (Free)

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call