Abstract
در این پژوهش اثر تیمارهای پوششی (واکس و کیسهپلاستیکی) با میزان 24 میکرولیتر متیلسالیسیلات بر کیفیت و آسیب سرمایی میوه پرتقال خونی ’مورو‘ طی انبارداری بررسی شد. میوهها پس از تیماردهی، به سردخانه منتقل و در دمای 5 درجهسانتیگراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 80 روز نگهداری شدند. در روزهای صفر، 20، 40، 60 و 80 روز انبارداری با نمونهگیری صفات میزان فنلکل گوشت و پوست، ظرفیت آنتیاکسیدانی گوشت و پوست، آنتوسیانینکل، پراکسیداسیون لیپید، درصد نشت یون، میزان و درصد آسیب سرمایی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان فنلکل پوست و گوشت طی انبارداری کاهش یافت. فنلکل پوست در انتهای انبارداری در پوشش واکس با متیلسالیسیلات با مقدار 26/0 میلیگرم، کمترین کاهش را داشت. همچنین فنلکل گوشت در کیسه پلاستیک با دو میوه (25/0 میلیگرم)، کمترین تغییرات را طی انبارداری نشان داد. پوششدهی همراه متیلسالیسیلات با حفظ رطوبت و ساختار سلولی سبب کند شدن فرایند پیری و حفظ ترکیبات مفید در میوه شد. به طور کلی، میزان آنتوسیانینکل و ظرفیت آنتیاکسیدانی گوشت طی انبارداری افزایش یافت. ظرفیت آنتیاکسیدانی پوست به ترتیب در پوشش واکس (98/42 درصد) و کیسه پلاستیک بادو میوه (46/37 درصد) و کیسه پلاستیک بادو میوه با متیلسالیسیلات (42/37 درصد) بالاترین بود. پوشش واکس با متیلسالیسیلات با 18/0 میلیمول و کیسه پلاستیک با دو میوه با 17/0 میلیمول کمترین پراکسیداسیون لیپید را در انتهای انبارداری داشت. کیسه پلاستیک تک میوه با متیلسالیسیلات کمترین مقدار را با 54/44 درصد و متیلسالیسیلات با41/77 درصد بیشترین میزان نشتیونی را به خود اختصاص داد. مناسبترین تیمارها برای کاهش آسیب پیتینگ پوشش کیسه پلاستیک تک میوه با متیلسالیسیلات (1درصد) و پوشش واکس با متیلسالیسیلات (1درصد) بود. طی انبارداری میزان پیتینگ، نشت یونی، پراکسیداسیون لیپید افزایش پیدا کرد. ترکیب تیمارهای پس از برداشت اثر بیشتری نسبت به کاربرد هر یک از تیمارها به تنهایی دارد در بین تیمارهای به کار رفته میوه ها ی تحت پوشش واکس همراه متیلسالیسیلات مناسبترین وضعیت را داشتند.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have