ΔΙΑΔΡΟΜΈΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΆΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΉΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΊΑΣ

Abstract

Στα μυθιστορήματα του Σωτήρη Δημητρίου Ν’ ακούω το όνομά σου και Τους τα λέει ο Θεός, αναδύονται οι παραδοσιακές ελληνικές κοινότητες στην Ήπειρο και τη Νότια Αλβανία και οι χαρακτήρες κινούνται αδιάκοπα, ορίζοντας μέσω των τοπωνυμίων μια γεωγραφία κρατών, πόλεων και χωριών, η οποία ταυτίζεται με την αφήγηση. Στη συλλογή διηγημάτων του Χριστόφορου Μηλιώνη Καλαμάς και Αχέροντας, οι διαδρομές των ηρώων στη μεθόριο γραμμή αποτελούν την επικοινωνία μεταξύ των γειτονικών πληθυσμών, παρακάμπτοντας τον χωρισμό των συνόρων. Η θάλασσα, τα ποτάμια, τα βουνά αποτελούν βασικές συνιστώσες της μεταμοντέρνας αφήγησης, ως πεδίο αναμνήσεων και νοσταλγίας, ως άξονας ιδεολογικών και πολιτικών στάσεων και ως ερμηνεία της πραγματικότητας. Sotiris Demetriou’s novels May Your Name Be Blessed and God tells them focus on traditional Greek communities in Epirus and Southern Albania. Characters move constantly, defining geography, based on local names of towns and villages. Narration develops in geographical terms. The characters’ routes along the Greek-Albanian borders in Christoforos Milionis’ collection of short stories Kalamas and Acherontas constitute a form of communication between neighbouring populations, despite the marked border. Sea, river, and mountain images comprise basic parameters of post-modernist narration. They form a vehicle of memory and nostalgia, a presentation of ideological and political attitudes. What’s more they function as an essential interpretation of reality.