تأثیر همدلی در رشد اجتماعی کودکان پیشدبستانی: نقش میانجی کفایت اجتماعی

Abstract

رشد اجتماعی بعنوان بخش مهمی از فرآیند تحول اثرات مثبت و منفی بسیاری بر سلامت‌روان کودکان دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی اثرات همدلی در رشد اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی با تأکید بر نقش میانجی کفایت اجتماعی انجام شد. روش‌کار: طرح مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌آماری پژوهش شامل کودکان پیش‌دبستانی شهر تهران سال 1398 بود که تعداد 370 کودک به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری‌ داده‌ها از مقیاس رشد اجتماعی واینلند (1953)، پرسشنامه همدلی بریانت (1982) و پرسشنامه کفایت اجتماعی بلینی (2007) که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردارند استفاده شده، به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها مدل‌یابی معادلات ساختاری به کار گرفته شد. یافته‌ها: همدلی بر رشد اجتماعی و کفایت اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی تأثیر مستقیم (β=0.24; p <0.001). و بر رشد اجتماعی کودکان با نقش میانجی کفایت اجتماعی تأثیر غیرمستقیم (β=0.12; p <0.02). همچنین کفایت اجتماعی نیز با رشد اجتماعی آن‌ها اثر مستقیم (β=0.43; p <0.001) و شاخص‌های برازندگی مدل نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار می‌باشد. نتیجه‌گیری متغیرهای همدلی و کفایت اجتماعی در رشد اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی موثر بوده، می‌تواند در قالب مهارت‌های پایه‌ای در آموزش رسمی و مهارت‌های فرزندپروری به منظور پیشگیری و درمان مشکلات بین فردی به کار گرفت.