Abstract
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی (حل‌مسئله و تصمیمگیری) بر روابط معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوشبینی تحصیلی دانشآموزان پسر پایه ششم ابتدایی بود. این پژوهش برحسب هدف کاربردی بوده و روش مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پسر کلاس ششم در سال تحصیلی 99-1398 در شهر حسنآباد از توابع شهرری بود. نمونه آماری را 50 نفر از دانشآموزان پسر کلاس ششم که در دو گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 25 نفر) جایگزین شدند، تشکیل دادند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه‌های استاندارد کیفیت رابطه معلم- دانش‌آموز، خوشبینی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی بود. همچنین دانش‌آموزانی که از سرزندگی و خوشبینی بسیار بالاتر و کیفیت رابطه بهتری با معلم برخوردار بودند، کنار گذاشته شده و بقیه آزمودنیها در دو گروه 25 نفره جایگزینی شدند. شرکت‌کنندگان در گروه آموزش حل‌مسئله و توان تصمیمگیری، ده جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. پس از اجرای روش آموزش از دو گروه آزمایش و کنترل پس‌آزمون گرفته شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از شاخصهای آماری توصیفی در چهارچوب جدول فراوانی برای توصیف دادهها و از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای آزمون فرضیه‌های پژوهشی بهره گرفته شد. نتایج حاکی از افزایش کیفیت رابطه معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوشبینی تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. در نتیجه می‌توان از آموزش حل‌مسئله و تصمیمگیری به‌عنوان بخشی از برنامه‌های توانمندسازی دانشآموزان و متولیان عرصه تعلیم‌وتربیت استفاده کرد.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
