Hayvan ıslahının en önemli adımlardan biri de damızlık değeri en iyi hayvana üreme şansı verilmesidir. Aynı zamanda küçükbaş hayvancılıkta sürdürülebilirlik için büyüme, üreme ve süt verimi gibi ekonomik özellikler açısından daha verimli hayvanların seçilmesi gereklidir. Hayvanların verimlerine ilişkin damızlık değerlerini tahmin etmek için kullanılan yöntem ve modeller nispeten karmaşık yapıdadır. Çoğu kere yetiştiricilerin kendi başlarına uygulamaları güç olmaktadır. Bu nedenle iyi hayvanların seçimi için basit modellere ve pratik uygulamalara gereksinim duyulmaktadır. Bu çalışmanın amacı, koyun yetiştiricilerinin en iyi kuzularını seçmeleri için pratik bir yöntemi tanıtmak ve bu şekilde kullanılacak damızlıkları belirlemektir. Bu hedefle İvesi kuzularına ait örnek bir veri seti ile “Damızlık Asistanı” adlı bilgisayar yazılımı kullanılmıştır. Veri seti 2016-2018 yılları arasında 49 sürü ve 12 410 baş kuzudan elde edilen doğum ağırlığı (DA), sütten kesim ağırlığı (SKA) ve bu iki özellikten hesaplanan günlük canlı ağırlık artışlarından (GCAA) oluşmaktadır. Damızlık Asistanı ile İvesi kuzularının büyüme özelliklerine önemli çevresel faktörlerin etkisi giderilmiş ve daha sonra kolay indeks yöntemi kullanılarak düzeltilmiş verilerle değerli hayvanlar tespit edilmiştir.

The aim of the study was to investigate effects of some environmental factors on the growth, reproduction and production traits of Anatolian Buffaloes. The reproduction and production data of 1139 Anatolian buffaloes and the growth records of the calves between 2015 and 2019 in Yozgat province were used. The least-square means of the birth (BW), weaning (WW), sixth month (SMW) and yearling weights (YW) and daily gain between those traits were determined as 30.43, 97.79, 112.98, 169.40, 0.441, 0.459, 0.382 and 0.306 kgs respectively. Calving interval (CI) and service period (SP) were 470.08 and 150.08 days. Lactation milk yield (LMY), milk yield per day of lactation period (MY/LP), milk yield per day of CI (MY/CI), peak yield (PY), day at piek yield (DPY), and persistence (P) were found to be 860.40, 4.447, 1.916, 5.589 kgs, 83.34 days, and 77.35%. The effects of village and sex on BW, WW, SMW and YW were statistically significant (P

Objective: Probiotic microorganisms which constitute an important part of functional foods are living creatures that have been proven to benefit human health. However, most of the time they lose their vitality entirely or partly before reaching the human gastrointestinal system due to the various degenerative processes that they are exposed to during food production stages. Those who have been able to maintain their vitality are exposed to destructive bioprocesses in the digestive system. Conclusion: It is possible to provide the probiotic microorganisms to reach the target point by maintaining their vitality at an optimum level utilizing the microencapsulation method which we could consider as a technological packaging process. In this study, information is given about microencapsulation methods applied to probiotic microorganisms and the coating materials used.

ABSTRACT: Goat breeding is an economic activity carried out in the rural areas of the Eastern Mediterranean region of Türkiye. The small ruminants breeding project carried out in extensive farmer conditions was a project which aimed to improve the quality and quantity of meat and milk yields of domestic goat breeds of Anatolia since 2015. The genetic improvement study of indigenous Hair goats was started in 2015 and ended in 2020, using 5985 does and 252 bucks, with the participation of 60 local volunteer farmers in the rural farming system of Eastern Anatolia of Türkiye. At the end of the study, it was found that the birth rate, twinning rate, prolificacy, litter size, and survival rate varied between, 81.88 to 98.18%, 5.26 to 13.54%, 103.00 to 111.00%, 1.11 to 1.27 and 92.67% to 99.06%, by years respectively. As a result of the breeding study, it was determined that the birth weight, weaning weight, and daily body weight gain of the offspring were increased from 2.60 to 3.07 kg, from 8.21 to 10.77 kg, and from 107.74 to 149.15 g, respectively. It was determined that the growth characteristics of kids differed significantly over the years (P < 0.001). As a result of this study, it was determined that production based on local gene resources with improved genetic capacity in rural areas is important for sustainability. Simple recording schemes for the objective assessment of performance traits and planned mating schemes will help enhance animals’ production performances in traditional farming systems.

Bu araştırma, Diyarbakır koşullarında bazı arpa çeşitlerinin tane verimi ve kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2016-17 ve 2017-18 yıllarında yürütülmüştür. Araştırmada Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü’ne ait 8 (Bilgi-91, Çıldır-02, Erginel-90, İnce-04, Kalaycı-97, Keser, Özdemir-05, Ünver), GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi Müdürlüğü’ne ait 4 (Altıkat, Barış, Kendal, Şahin-91) olmak üzere toplam 12 adet arpa çeşidi kullanılmıştır. Deneme, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada, arpa çeşitlerinin yatma oranı, bitki boyu, başaklanma gün sayısı, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı, nişasta oranı, tane nem oranı ve tane verimi incelenmiştir. Yılların ortalamasına göre çeşitlerin yatma oranı %0,0-71,2, bitki boyu 86,3-106,3 cm, başaklanma gün sayısı 111,3-119,0 gün arasında değişmiştir. Bin tane ağırlığı 31,7-41,2 g, hektolitre ağırlığı 62,5-69,6 kg hl-1, protein oranı %13,8-16,3, nişasta oranı %57,5-60,2, tane nemi %7,7-8,1 ve tane verimi ise 435,0-681,7 kg da-1 arasında değişim göstermiştir. Tane verimi yönünden Barış ve Kendal çeşitlerinin en yüksek değere sahip olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak Diyarbakır koşullarına, tane verimi yüksek Barış çeşidi ile Kendal, Altıkat, İnce-04 ve Bilgi-91 çeşitlerinin uygun olduğu belirlenmiştir.

Bu araştırmada, bazı makarnalık buğday çeşitlerinin fenolojik dönemlerinde farklı dozlarda uygulanan mineral gübre uygulamalarının pas hastalığının şiddeti üzerine etkileri 2018-2019 yetiştirme sezonunda araştırılmıştır. Makarnalık (Kızıltan 91, Eminbey, Çeşit-1252 ve Mirzabey) ve standart buğday çeşitlerine (Morocco ve Little Clup) kardeşlenmeden sapa kalkma dönemine kadar olan farklı dozlarda Fe (Fe5, Fe10, Fe20), Zn (Zn7.5, Zn15, Zn30) ve kombinasyonları (Fe+Zn (5+7.5), Fe+Zn (10+15), Fe+Zn (20+30)) uygulanmıştır. Farklı dozda gübre uygulamalarına karşın hastalık şiddetindeki değişimler 4 farklı fenolojik dönemde ArcGIS‘ın “Image Classification” modülünde kontrolsüz sınıflandırma yöntemiyle değerlendirilmiştir. Gübre uygulaması yapılmayan çeşitlerle kıyaslandığında, erken dönemde makarnalık Kızıltan-91 ve Çeşit-1252 çeşitlerinde Fe ve Zn gübre uygulamalarının tüm dozlarda hastalık şiddetinde azalmaya neden olmuştur. Eminbey çeşidinde Fe, Zn ve Fe+Zn gübre dozu uygulamalarında hastalık şiddetinde değişen düzeylerde artışlar belirlenirken, en fazla artışlar orta-geç dönemde (+%200) saptanmıştır. Mirzabey 2000 çeşidi için Fe gübre dozu uygulamalarında hastalık şiddetinde azalmaların, daha çok erken dönemde (-%16.69) olduğu değerlendirilmiştir.

Propolis içeriğinde bulundurduğu biyoaktif bileşenler sayesinde antik çağlardan beri geleneksel tıpta kullanılan, günümüzde ise zengin içeriği sayesinde çok sayıda çalışmaya konu olmuş ve olacak bir arı ürünüdür. Doğal antioksidan ve antimikrobiyal maddelere olan ilgi tüketicinin bilinçlenmesi ile artmaktadır. Bilimin bir şeyi etkili ve en verimli yapma çabası biyoaktif bileşenlerin ekstraksiyonunu konu alan birçok çalışmaya yol açmıştır. Propolisten biyoaktif bileşenlerin ekstraksiyonunu inceleyen, geleneksel metotlardan modern tekniklere kadar birçok yöntemin kullanıldığı araştırmalar bu çalışmada incelenmiş olup, yöntemlerin birbirine karşı etkinliği vurgulanmıştır. Farklı çözücü tiplerinin, farklı ekstraksiyon süresi ve sıcaklıklarının araştırdığı çalışmalar literatürde mevcuttur. Ekstraksiyon işlemine etki eden birçok değişkenin mevcut olması nedeniyle propolis ekstraksiyonunda ekstraksiyon değişkenlerinin optimizasyonu konu alan çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

In this study, the vegetative anatomical features of the taxa, which were previously named as Seseli gummiferum subsp. ilgazense A.Duran, Ö.Çetin & M.Öztürk and S. paphlagonicum Pimenov & Kljuykov, were compared with a closely related species, S. resinosum Freyn & Sint., which is also endemic in Türkiye. The root, the stem, the leaf segment, the petiole, and the rachis parts were examined anatomically and explained in detail for the first time to discuss the results of recent morphological and molecular studies with the anatomy of the taxa. The results show that S. gummiferum subsp. ilgazense and S. paphlagonicum have anatomically similar characters. However, in terms of the same characters, these taxa quite differ from a closely related species, S. resinosum. The most prominent different characters can be listed as the shape of stems, petioles and rachis, the presence of sclereids in the roots, the collenchyma arrangement of stems and petioles, the surface view of rachis and the sclerenchyma above floem in the stems and rachis. This revisional and detailed descriptive study highlights the importance of anatomy in the taxonomy of Apiaceae, and it is obvious that it will assist future taxonomic research in the genus. RESEARCH HIGHLIGHTS: Vegetative anatomical characters are also taxonomically important as well as the fruit anatomy in the family Apiaceae. The vegetative anatomy supports the molecular data that, the taxa named as S. gummiferum in Türkiye seem to be S. paphlagonicum.

The aim of this study was to evaluate the severity of yellow rust in different phenological periods by 
 subjecting bread (Bayraktar 2000, Demir 2000, Eser and Kenanbey) and durum (Çeşit-1252, Eminbey, Kızıltan 91 and Mirzabey 2000) wheat varieties to different spore doses (0%, 25%, 50% and 100%) under controlled epidemic conditions. The research was conducted in Yenimahalle, Ankara, Turkey during the 2018-2019 growing season. In the study, the morphological changes in yellow rust severity were determined at different phenological developmental stages of the test materials with the reflectance values obtained by using handheld spectroradiometer in different spore dose applications during the period from tillering to stalk emergence. These reflectance values were converted into vegetation index values expressed by mathematical formulae and used in determining yield estimates. Considering the results obtained, it was determined that the spectral indices calculated especially in the early flowering period (25 May 2019, Feekes 10.5.1) were effective in yield estimation for all bread varieties except Kenanbey variety (15 June 2019, Feekes 10.5.4). It was determined that the spectral band region of 25 May 2019 (Feekes 10.5.1), which includes all indices determined to predict yield in all bread and durum varieties and which is the beginning of flowering, was effective. In grain yield estimation, it was determined that there was a decrease in the correlation values of the spectral indices starting from the early flowering period (Feekes 10.5.1) towards the grain setting period (Feekes 10.5.3) and milk maturity period 
 (Feekes 10.5.4). When the correlations between these index values and yield values were examined, it was 
 determined that prominent phenological periods and high correlation indices could be calculated for these periods. Nowadays, with the use of optical sensor technology instead of traditional disease surveillance methods, the way has paved the way for the development of new approaches for early, fast and accurate yield estimation as a result of the verification of images taken by unmanned aerial vehicles on which multispectral and hyperspectral cameras are located with ground data using artificial intelligence and deep learning techniques.