Abstract
<p>Celem badań było odnalezienie i opisanie stylów mówienia o emocjach oraz ukazanie ich psychologicznych mechanizmów, zwłaszcza w zakresie neurotyczności, lęku i depresyjności. Wykorzystano do tego celu metody kwestionariuszowe (SF IPIP NEO-PI-R, BDI-II, STAI) oraz metody narracyjne. Badaniami objęto 71 dorosłych kobiet, które opowiedziały historię na temat zadowolenia po usłyszeniu wystandaryzowanej instrukcji. Wypowiedzi zanalizowano poprzez zliczenie wystąpień określonych wskaźników ekspresywności, a uzyskane dane poddano analizie skupień. Wykazano, że kobiety stosują trzy style mówienia o emocjach, które określono jako zadaniowy, pogodny oraz lękowo-depresyjny. Styl lękowo-depresyjny charakteryzuje się używaniem większej ilości negatywnych określeń emocjonalnych, negacji, określeń wskazujących na dokonywanie rozróżnień, a także występowaniem większej ilości zjawisk paralingwistycznych. Ujawniają się w ten sposób przede wszystkim zniekształcenia poznawcze typowe dla depresji i wzmożonego napięcia emocjonalnego. Przeprowadzone badania wskazują na to, że sposób mówienia o emocjach trafnie odzwierciedla cechy psychiczne człowieka.</p>
Highlights
Dowiedziono na ich podstawie, że osoby przejawiające wysoki poziom lęku i depresyjności, których ruminacje są niejako wyznacznikiem (Trapnell, Campbell 1999), wypowiadają się na temat pozytywnej emocji, używając wielu zaprzeczeń utworzonych według modelu schemat-plus-znak
The conducted researches tend to show that the speaking style about emotions is an accurate reflection of the psychological traits
Summary
Celem badań było odnalezienie i opisanie stylów mówienia o emocjach oraz ukazanie ich psychologicznych mechanizmów, zwłaszcza w zakresie neurotyczności, lęku i depresyjności. Ujawnienie się określonych mechanizmów obronnych w procesie ekspresji zależne jest od stopnia jej świadomości i kontroli, które tworzą kontinuum. S. Grabias (1981) wspomina o istnieniu znaków ekspresywnych, za pomocą których ujawniają się cechy jednostkowe użytkowników języka lub to, w jaki sposób wartościują oni otaczającą ich rzeczywistość. Znaki ekspresywne przynależne do fonologicznego podsystemu języka utożsamia się z parajęzykowymi aspektami wypowiedzi, które można zdefiniować jako pewne zjawiska i charakterystyki mowy występujące niejako „obok” języka (Wu 2003, za: Qiang 2013), do których zalicza się m.in. Preferencje jednostkowe do używania określonych znaków ekspresywnych w wypowiedziach można określić zatem mianem stylu mówienia o emocjach. Zniekształcenia poznawcze typowe dla depresji mogą przejawiać się w języku w formie licznych powtórzeń, predykatów wskazujących na zaangażowanie procesów mentalnych oraz w używaniu predykatów emocjonalnych o negatywnej walencji
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callMore From: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
