Abstract

<p>Instytucja „prawa ubogich” ma długą historię. Przepisy przyjęte w polskim prawie cywilnym okresu międzywojennego gwarantowały stronom swobodny i nieskrępowany dostęp do sądów. Wprowadzenie „prawa ubogich” było uzasadnione sporami sądowymi oraz względami fiskalnymi i społecznymi. Kodeks postępowania cywilnego określał kryteria korzystania z tej instytucji, uprawnione podmioty, a także skutki przyznania „prawa ubogich”.</p>

Highlights

  • The regulations adopted in the Polish civil law of the interwar period guaranteed free

  • The Code of Civil Procedure defined the criteria for the use of this institution

  • Zgodnie z jej postanowieniami sygnatariusze umowy byli zobowiązani do zagwarantowania skorzystania z „prawa ubogich” obywatelom innych państw „na równi z własnymi obywatelami”[56], zgodnie z obowiązującymi przepisami, na mocy dwustronnej umowy[57] lub „stałej praktyki sądowej”[58]

Read more

Summary

Introduction

Pierwszy z nich dotyczył umożliwienia pełnej obrony stronie pozwanej lub powodowi, którzy – z uwagi na sytuację materialną, w jakiej się znajdowali – nie mogli opłacić kosztów postępowania bądź zwrócić się o pomoc do adwokata[3]. Czynnik fiskalny wiązał się z obciążeniem finansowym Skarbu Państwa i brakiem partycypowania w wydatkach osoby korzystającej z „prawa ubogich”[6]. Sąd odmawiał przyznania stronie „prawa ubogich” w przypadku niespełnienia kryterium materialnego, tj.

Results
Conclusion
Full Text
Paper version not known

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call

Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.