Abstract
U ovom radu1 izdvajaju se prepoznatljiva svojstva borhesovske priče. Posredstvom stu- dije slučaja analiziraju se poetička svojstva Borhesovih priča na nivou povesti, pripovesti i teksta. Nivo povesti sagledan je na osnovu strukturne zastupljenosti aktanata narativne sintakse i podeljen u četiri tipa: akterske (težište na akteru), detektivske (težište na događajima), hronotopske i minus povesti (težište na nekom nefabularnom elementu). Pojam ogledala navodi se kao dominantni princip strukturne organizacije akterskih povesti, dok su priče detektivskih povesti ostvarene na organizacionom načelu lavirinta. Borhesove priče hronotopskih povesti predstavljaju „putopise” metafizičkim i oniričkim predelima. Minus povesti potcrtavaju činjenicu da su sve priče u pove- snom smislu izrazito difuzne jer obuhvataju različite tipove povesti. Na nivou pripovedanja kao ka- rakteristična svojstva izdvajaju se enciklopedijski diskurs i komentar, dok tekstualni nivo upućuje na palemsističku organizaciju. U zaključku se navodi da je ono što predstavlja distiktivna svojstva borhesovske priče prevashodno vezano za dekompovanje tradicionalnih (realističkih) povesnih i pripovednih modela posredstvom istoriografskog (enciklopedijskog) diskursa radi upućivanja na metafizičke/transcedentne domene – univerzalna pitanja o sopstvu (identitetu, sudbini), vremenu (prolaznosti) i gnoseologiji.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
