Nowatorskie ujęcie dyscypliny sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w „Kodeksie prawa kanonicznego” z 1983 roku

Abstract

W 2017 roku Kościół obchodził setną rocznicę wydania pierwszego kodeksu prawa kanonicznego, zwanego również Pio-Benedyktyńskim. Rok 2003 wiąże się z kolejną, ważną datą – czterdzieści lat temu ukazał się drugi kodeks prawa kanonicznego, promulgowany przez papieża Jana Pawła II. Oba dzieliło sześćdziesiąt sześć lat, w czasie których obowiązywał pierwszy z nich. W niniejszym opracowaniu zostały ukazane różnice w przepisach kanonicznych dotyczących sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, pod kątem nowości wprowadzonych w kodeksie z 1983 roku, w porównaniu do wcześniejszego. Takich nowości było stosunkowo dużo. Opracowanie nie zawiera przepisów, które ukazały się po promulgacji pierwszego kodeksu i przed promulgacją drugiego. Chodzi tu przede wszystkim o niezwykle bogate prawodawstwo posoborowe (po soborze watykańskim II). Powody tego są głównie dwa: analiza tych dokumentów – ze względu na ich liczebność – musiała by być niezwykle obszerna oraz dlatego, że porównując bezpośrednio oba kodeksy można w sposób klarowny, wyraźny, zauważyć nowatorskie ujęcie sakramentów u współczesnego prawodawcy kościelnego, w porównaniu z rozwiązaniami z początku XX wieku.