Abstract
<p>Głównym celem rozprawy jest wskazanie ewolucji i zróżnicowania strategii narracyjnej w obrębie fantastyki naukowej, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości, którą można zakwalifikować jako cosy catastrophe, speculative fiction, dystopia postapokaliptyczna czy ekotopia, wraz z przykładami literackimi i filmowymi. Motywy katastrofy, końca i apokalipsy stanowią główne punkty konstrukcyjne niniejszej analizy i kierują uwagę na ich wykorzystanie w literaturze fantastycznej, szczególnie z końca wieku XX i początku wieku XXI. W celu zobrazowania przemian, jakim ulegają owe motywy, przywołano pojęcia takie jak: fantastyka, fantastyka postapokaliptyczna, katastrofizm, cosy catastrophe, speculative fiction. Odmiany te przedstawiono wraz z przykładami dzieł przynależących do fantastyki naukowej. Wykorzystano narzędzia oferowane przez hermeneutykę oraz intuicjonizm. Po analizie i interpretacji zgromadzonego materiału zauważono, iż konwencje charakterystyczne dla „gatunków zmąconych” z przełomu wieku XX i XXI są podobne pod względem konstrukcji fabuły do aktualnych dyskursów prowadzonych w obszarze nowej humanistyki, humanistyki afirmatywnej czy humanistyki zaangażowanej w kwestie podstawowe dla całej dziedziny, takie jak zdefiniowanie pojęć: człowiek, życie, człowieczeństwo, nie-człowiek. Konwencje katastroficzna i postapokaliptyczna, które bazują na perspektywie stworzenia rzeczywistości odmiennej od tej sprzed katastrofy, uruchamiają obszary wiedzy z dziedziny antropologii kultury, socjologii czy psychologii w celu interpretacji tematów istotnych dla paradygmatów nowej humanistyki końca XX i początków XXI wieku. Zarysowują pejzaż intelektualny i emocjonalny czasu przełomu.&lt;/&gt;</p>
Highlights
I will refer to concepts
The main way of thinking of the dissertation is to take into account the differences
it can be noticed that the conventions
Summary
Literatura lęku, literatura nadziei – przemiany wybranych kategorii katastrofizmu i postapokaliptyki na przełomie wieku XX i XXI. Utwory te zazwyczaj odwołują się do wyobrażeń kresu cywilizacji, a apokalipsa nie jest w tejże fikcji rozumiana tylko jako czas katastrofy, lecz jako stan permanentny – zapowiedź nadciągającego końca – świata, człowieka, rzeczywistości – w formie, jaką znają mieszkańcy Ziemi i przedstawiciele gatunku ludzkiego. Rozważania badaczy i artystów na temat tego, co oznacza człowieczeństwo i kim może być człowiek w świecie tuż przed katastrofą, kim się on staje, gdy stawia czoła sytuacji zagrożenia życia w czasie apokalipsy i jak wyglądałby świat bez ludzkiej dyktatury, nie tylko rodzą pytania, lecz również wymagają przestrzeni do konstruowania odpowiedzi. Bielik-Robson zupełnie pomija jeden z głównych postulatów nowej humanistyki, za pomocą którego konstruowany jest nieantropocentryczny sposób percepcji postfinalnego świata, to znaczy poszerzanie granic, do jakich odnoszą się terminy człowieczeństwo i życie na istnienia wyposażone w sztuczną inteligencję lub istnienia do tej pory dyskryminowane: kobiety, dzieci, rdzennych mieszkańców kolonizowanych terenów, androidy itd.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
More From: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio FF – Philologiae
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.