Istota przestępstw indywidualnych

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie dotychczasowych opracowań na temat istoty przestępstw indywidualnych oraz wskazanie najważniejszych cech tej grupy czynów zabronionych. Zdaniem autora bowiem brakuje opracowań dogłębnie zajmujących się tą tematyką. W pierwszej kolejności autor wskazuje na nieścisłości związane z samą nazwą tej kategorii czynów zabronionych i niepotrzebnym użyciem w ich nazwie słowa „przestępstwo” oraz określa, jakiego rodzaju normy występują przy tego rodzaju czynach zabronionych. Charakteryzuje także różnice pomiędzy przestępstwami indywidualnymi a powszechnymi. Ponadto autor wskazuje na to, jak niejednorodna jest kategoria przestępstw indywidualnych, o czym świadczy ilość różnego rodzaju cech charakteryzujących podmioty tych przestępstw. Dowodem tej niejednorodności jest także liczba grup czynów zabronionych, które są podobne do przestępstw indywidualnych. Autor stara się wskazać na zasadnicze różnice i podobieństwa między nimi a przestępstwami indywidualnymi, zastanawiając się, czy ich odróżnianie od siebie ma sens. Na końcu przechodzi do kluczowego zagadnienia, jakim jest określenie cech, które wyróżniają przestępstwa indywidualne. Tą cechą przede wszystkim jest możliwość lub nie popełnienia danego przestępstwa przez wszystkich ludzi, która to możliwość ma charakter niezależny od sprawcy, ale uzależniony od jego relacji ze światem zewnętrznym.