Translate 
Abstract
Dzieci w rodzinach z doświadczeniem migracji często są rozdarte między zachowaniem języka odziedziczonego/ojczystego a nabyciem biegłości w języku kraju, w którym obecnie mieszkają. Znajomość języka społeczeństwa goszczącego pomaga dzieciom odnieść sukces w szkole i później znaleźć dobrą pracę, a umiejętność posługiwania się językiem odziedziczonym ułatwia komunikację w rodzinie. Zdobycie kompetencji w obu językach jednak nie zawsze jest łatwe. Jest to szczególnie skomplikowane w rodzinach wielopokoleniowych i takich, w których rodzice posługują się różnymi językami odziedziczonymi/ojczystymi. W szkołach dynamika jest zróżnicowana w zależności od liczby osób posługujących się poszczególnymi językami. W artykule analizujemy dynamikę w rodzinach i szkołach dzieci, których co najmniej jedno z rodziców urodziło się poza Polską. Pytamy, kto jest odpowiedzialny za umiejętność posługiwania się przez dzieci jednym lub obydwoma językami i analizujemy sposoby integracji i/lub wykluczenia dzieci-migrantów ze względu na język, którym się posługują. Badamy te kwestie w ramach teorii ugruntowanej (grounded theory). Dane empiryczne pochodzą z badań etnograficznych prowadzonych w Poznaniu i Wrocławiu z udziałem dzieci migrujących i ich rodzin, nauczycieli i asystentów międzykulturowych.
Published Version
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
